Informujemy, iż w ostatnim czasie organy podatkowe zmieniły prezentowane dotychczas przez siebie stanowisko dotyczące odliczania od przychodów kosztów pośrednich w czasie.
Należy wyjaśnić, iż spór pomiędzy podatnikami a organami podatkowymi dotyczył art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, zgodnie z którym „za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu – w przypadku braku faktury (rachunku) – z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów”. Zgodnie z dotychczasowym stanowiskiem organów, jeżeli podatnik dla celów bilansowych ujmował (rozliczał) koszty pośrednie w poszczególnych miesiącach których one dotyczą, to również dla celów podatkowych powinien był rozliczać takie koszty proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
Jednak w wydawanych w 2019 r. interpretacjach indywidualnych organy podatkowe zmieniły swoje stanowisko uznając, że dotychczasowa prezentowana przez nie linia interpretacyjna jest nieprawidłowa.
Zgodnie z aktualnymi interpretacjami, moment uznania kosztów pośrednich jako koszt podatkowy nie jest uzależniony od uznania go za koszt w ujęciu rachunkowym. Oznacza to, że nawet, gdy dla celów bilansowych koszt pośredni rozłożony jest na lata, to podatkowo można go od razu odliczyć od przychodu (tak m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 22 lutego 2019 r. nr 0114-KDIP2-2.4010.611.2018.2.2.RK oraz z dnia 8 lutego 2019 r. nr 0111-KDIB2-3.4010.382.2018.1.LG).
Negatywnym skutkiem wydawanych interpretacji może być jednak niepewność podatników. Organy podatkowe mogą bowiem uznać, że zeznania podatkowe, w których koszty pośrednie rozliczano w czasie nie były poprawne, w związku z czym niezbędna będzie ich korekta. Dokonanie korekty może natomiast skutkować powstaniem zaległości podatkowych za lata, w których wydatek był rozliczany w czasie, oraz konieczność zapłaty odsetek za zwłokę. Może również powstać sytuacja w której zgodnie z obecnie prezentowanym stanowiskiem zobowiązanie podatkowe za rok, w którym należało jednorazowo zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodu przedawniło się i obecnie nie można zwiększyć kosztów uzyskania przychodu za ten rok, a jednocześnie podatnik zobowiązany będzie do zmniejszenia koszty uzyskania przychodu za lata nieprzedawnione.
